Gene Taylor (US) L'Archiduc Brussel maandag 13 november 2017 reporter: Steven Kauffmann - photo credits: Anja Cleemput info club: L'Archiduc info artiest: Gene Taylor © Rootsville 2017

Vanavond hebben we in de legendarische jazzbar  Archiduc – die dit jaar 80 kaarsjes uitblaast -  rendez-vous met meesterbluespianist  Gene Taylor voor het laatste concert van diens Europese tournee.

De Gene Taylor dus, die van 1993 tot 2007 deel uitmaakte van The Fabulous Thunderbirds. Daarvoor speelde hij ook al samen met o.a. Big Joe Turner, T-Bone Walker, Lowell Fulson en Doug Sahm , was hij twee jaar lid van Canned Heat en vier jaar van The Blasters. Tevens bracht hij onder zijn eigen naam enkele platen uit, en beschikt hij over een verre van onaangenaam stemgeluid.

In zijn typische boogiewoogie/barrelhouse-stijl steekt Gene op de huispiano van wal met een instrumental in de voor een maandagavond goed gevulde Archiduc. Hij trakteert ons op een resem bewerkingen van klassiekers die hij zich quasi moeiteloos en overtuigend eigen maakt, zoals er zijn “Early in the Morning”, “Let me ride in your automobile”. De Canned Heat-klassieker “On the road again” zit tot menigeen genoegen al vroeg in de set, hij brengt hier zijn interpretatie : een loepzuiver gezongen pianoversie met vocals om duimen en vingers bij af te likken !

Fraai eigen werk “TV Mama”, “Seven Nights to Rock” wordt afgewisseld met classics van de groten der aarde (we onthouden een melancholisch “Little Old Wine Drinker” van wijlen Dean Martin, “Irene”, “One Scotch, one Bourbon, one Beer”) en ook het meer folky, gospelachtige betere werk wordt niet geschuwd met het Pete Seeger anthem “A long road to Tipperary” en Professor Longhairs’ “Voodoo Queen”, het gaat erin als zoete koek, net als menig rood wijntje bij onze Gene “drink it up and be somebody” die blijkbaar altijd dorst heeft …

Na de pauze vuurde hij nog een verdere mix van eigen werk (“Looped”) af met okselfrisse versie van standards als “Ain’t nobody’s business”, het jazzy “Bluebirds”, “Think it Over”, de eigen compositie “Mississipi Heavy Water Blues” (over de watersnood na orkaan Katharina). De Canned Heat –fans konden hun hartje ophalen aan die andere wereldhit “Going Up the Country”. Allemaal gekneed in diens onvervalste barrelhouse stijl, die hier in dit art décodecor van de jaren 30 uitstekend tot zijn recht komt. We hebben nog recht op “I’m not your fool anymore”, "Hoodoo Man" en enkele instrumentale improvisaties ter intermezzo waar de immer met een bolhoedje getooide Gene Taylor zijn persoonlijke, onmiskenbare stempel op drukt. Als uitsmijter kregen we nog “Don’t take it so hard” (Blind Melon)  en de Hank Williams traditional “Jambalaya”.

Not bad at all for a Monday : iedereen tevreden naar huis en Gene terug naar Texas. Graag tot een volgende keer, dear Gene !